فراورده های ضدآفتاب یکی از مهم ترین راه ها برای محافظت از پوست در برابر آفتاب سوختگی، پیری زودرس پوست و سرطان پوست به حساب می آیند. به دلیل تنوع و گستردگی بالای فراورده های ضدآفتاب، اطمینان از توانایی این محصولات در جلوگیری از آثار مخرب بر پوست امری ضروری به نظر می رسد. برای ارزیابی کارایی فراورده های ضدآفتاب در برابر اشعه ی UVB از فاکتور حفاظتی خورشید Sun protection Factor (SPF) استفاده می شود. به دلیل عدم وجود یک استاندارد جامع برای تعیین SPF به روش درون تن در ایران، تعیین این فاکتور برای کرم های ضدآفتاب ایرانی در کشور های خارجی و با پرداخت هزینه های گزاف صورت می گیرد. در این مطالعه 4 استاندارد جهانی شامل ISO24444، CEN2006، FDA2007 و FDA2011 در این زمینه بررسی و مقایسه شدند. روند کلی تعیین SPF به شیوه ی درون تن در همه ی این استانداردها یکسان است اما در جزئیات تفاوت های آشکاری دارند که منجر به ایجاد نقاط قوت و ضعف در هر یک از این استاندارد ها شده است. در این تحقیق مستندات جامعی گرداوری شد تا درنهایت با توجه به زیرساخت ها و امکانات موجود، پروتکل جامعی برای تعیین SPF به روش درون تن با همکاری سازمان غذا و داروی ایران تدوین شود.